Seminar

Hey Folkens,

Sinds gisteren voel me ik me weer veel beter en vandaag heb ik mezelf weer gezond verklaard. Jeg er helt frisk igjen! :) Om dat gelijk maar even in de praktijk te brengen, ben ik vandaag naar de/het (ajj..) seminar geweest van de muziekvereniging. Begin februari gaan we naar de Noorse Kampioenschappen, maar daar moet eerst wel flink voor geoefend worden. We spelen een mooi stuk van Philip Sparke (voor de liefhebbers, Saint Saëns Variations), pittig, maar vooral heel mooi. Om 10 uur moest ik er zijn, in het theater van Tingnes, onze oefenruimte. Het was er heel erg koud binnen, daar was ik niet zo goed op voorbereid. Daarnaast hebben we de hele dag alleen maar dat stuk geoefend. Op zich is dat niet zo erg, maar omdat ik een derde cornetpartij heb, bestaat mijn partij voor 3/4 uit rust en heb ik steeds overal korte stukjes te spelen. In de tussenpozen werd mijn cornet steeds heel koud waardoor het spelen heel moeilijk ging. En het speelt ook gewoon niet lekker. En dan moet ik eindelijk eens een paar noten spelen en dan kwam het er ook nog eens niet uit. De dirigent was een goede en bevlogen dirigent, maar ook nogal een prater. Ik verstond alles wat hij zei, dat dan weer wel (jaja schouderkloptje voor m'n progressie in de noorse taal;)) maar man, laat mij maar liever lekker spelen. Maar goed. 16.00 Mocht ik weer naar huis... Morgen hebben we ook weer 'de/het' seminar, dan van 10.00 tot 15.00. Ik baal daar eigenlijk ontzettend van, want ik ben al 3 weken niet in m'n kerk geweest en kan dus morgen ook niet heen. In plaats daarvan zit ik te vernikkelen in het theater met een partij voor m'n neus die ik allang kan spelen, te luisteren naar een man die bevlogen dingen over kwinten en kwarten en stemming en ritmes uit staat te leggen (dingen die ik dankzij Rein Ferwerda allang weet...) met bij elk voorbeeld 2 andere voorbeelden én met een steenkoude cornet in m'n verkleumde vingers. Maar goed. Participatie is ook belangrijk, ikke sant? :)

Nou folkens, ha en god helg, og vi snakkes :)
Ha det bra!

Karin

ps. Ik ben begonnen met het schrijven van een boek. Waar het over gaat weet ik nog niet, maar het begint met dit:

2010. Ik strijk met m’n vingers over de lege bladzijden van mijn agenda. Lege dagen. Februari, maart, de lente, de zomer, de herfst en verder naar december… 2010, een nieuw jaar. Het zijn maar lege pagina’s, maar het zijn pagina’s vol met beloften. They’re just empty pages, but they have a lot of promises.